โรคฝีดาษลิง (Monkeypox) เป็นโรคที่เกิดจากการติดเชื้อไวรัส ฝีดาษลิง (Monkeypox virus) ซึ่งเป็นไวรัสสกุล Orthopoxvirus กลุ่มเดียวกับโรค
ฝีดาษ หรือ ไข้ทรพิษ (Smallpox) โรคฝีดาษลิง อาจทำให้เกิดผื่น ต่อมน้ำเหลืองโต และมีไข้ อาการส่วนใหญ่ สามารถหายได้เอง แต่บางคนก็อาจเกิดการเจ็บป่วยหนักได้
โรคฝีดาษลิงทำให้เกิดอาการต่าง ๆ และมักจะเริ่มแสดงการติดเชื้อ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ หรือภายใน 1-21 วัน โดยทั่วไปจะแสดงอาการ เป็นเวลา 2-4 สัปดาห์ แต่อาจนานกว่านั้นในผู้ที่มีระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ
ลักษณะอาการทั่วไปของโรคฝีดาษลิง คือ มีผื่น มีไข้ มีอาการเจ็บคอ ปวดศีรษะ ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ ปวดหลัง ต่อมน้ำเหลืองบวม หรืออาจมีอาการบวมที่ทวารหนักหรือปวดเวลาปัสสาวะ
ทุกคนมีโอกาสติดเชื้อไวรัสฝีดาษลิงได้ จากหลายสาเหตุ เช่น
สัมผัสกับบุคคลที่ติดเชื้อ ทางผิวหนัง หรือการมีเพศสัมพันธ์
สัมผัสกับสัตว์ที่ติดเชื้อ การล่าสัตว์ ถลกหนัง หรือปรุงอาหาร
สัมผัสกับวัตถุต่างๆ ที่มีเชื้อไวรัสอยู่ เช่น ผ้าปูที่นอน เสื้อผ้า หรือเข็มฉีดยาที่ปนเปื้อนเชื้อไวรัส
การวินิจฉัยโรคฝีดาษลิงค่อนข้างซับซ้อน เนื่องจากลักษณะ อาการคล้ายกับการติดเชื้อไวรัสอื่น เช่น โรคอีสุกอีใส โรคหัด เริม ปัจจุบันมีวิธีมาตรฐานในการตรวจหาเชื้อไวรัสฝีดาษลิงด้วยการตรวจหา DNA ของไวรัสด้วยเทคนิค Real-time PCR โดยใช้สิ่งส่งตรวจที่ถูกเก็บโดยตรงจากบริเวณผื่นหรือตุ่ม เช่น บริเวณผิวหนัง ของเหลว หรือสะเก็ด ซึ่งเก็บโดยการสวอป ในกรณี ที่ไม่มีรอยโรคที่ผิวหนัง สามารถเก็บสิ่งส่งตรวจบริเวณช่องปาก หรือทวารหนัก
ผ่านการรับรองห้องปฏิบัติการเครือข่าย
Monkeypox virus จากกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์
กระทรวงสาธารณสุข